” جز من، عطر نارنج تاریکِ درونت را کسی

فنجانی بابونه دَم می‌کنم و گل سُرخی در آن

امروز وقتی از کودک اسیر شده‌ی درونم، آن هم

با صدای زنگ تلفن چشمانم را گشودم. مادرم بود

مدتی است بیخود دلتنگ این و آن می شوم.

همیشه عاشق نوشتن با خودکار و مداد بر کاغذ

در مکانی آشنا نشسته ام و خاطره ای مُدام

‌صبح دوباره با درد آشنایی بیدار شدم. دیگر سر

امروز وقتی داشتم خلال های زیبا و رنگی را