« در بین واژه ها مانده بودم و داشتم با شخصیت سازی برای داستانم سر و کله می زدم که صدای کوبیدن در توجهم را جلب کرد. نوشته ام را رها کردم و رفتم تا ببینم کیست که اینگونه بر در می کوبد.

در را که گشودم، هیچ کس نبود. متعجب شدم. نه به آن کوبش شدید و نه به این هیچ که می دیدم. ناگهان چشمانم بر زمین ثابت شد. نامه ای آنجا بود، آنهم بدون حضور پُستچی. گویی خودش، خودش را آورده بود.

با احتیاط آن را از روی زمین برداشتم، برش گرداندم. پشت پاکت نوشته بود ” برای تو”. حیرت زده شدم.

حس کنکجکاوی به گونه ای قلقلکم می داد که نتوانستم آن را نادیده بگیرم و نامه را گشودم.

خطاب به من نوشته شده بود:

سلام هدا،

من کودک درونت هستم. می دانم تعجب کرده ای و با چشم های از حدقه درآمده به من خیره شده ای. اما حقیقت دارد. من هستم. همان که سالها پیش در پیچ و تاب مسیر زندگی ات ناخواسته دستانش را رها کردی و او گُم شد.

سالها به دلیل درگیر بی خودی ها شدن از یاد بردی که باید به دنبالش بگردی یا حداقل کمک خبر کنی تا گمشده ات را برایت بیابند.

تو مرا فراموش کردی اما من هرگز تو را از خاطر نبردم و همیشه و  در همه جا به دنبالت گشتم. نشانه فرستادم تا شاید بیایی و مرا پیدا کنی. اما هنگامی که از آمدنت ناامید شدم. تصمیم گرفتم برایت نامه ای بنویسم.

منم، همان من که مدت کوتاهی است گم شدنم را به خاطر آورده ای. آمدم بگویم نوشته ها و واژه ها هم نشانه ای از سوی من بود برای تو، که بیایی و مرا بیابی.

حال که در وسط برخی واژه ها گیر افتاده ای، ترسیدم که مبادا خسته شوی و رها کنی و تا انتها، همانجا که من ایستاده ام پیش نیایی و من همچنان گُم شده و سرگردان بمانم.

آمدم بگویم معمای واژه ها را حل کن، خسته نشو، نه از حرف نه از کار، همینطور آرام آرام بیا، داری به یافتنم نزدیک می شوی. پس لطفا بیا و مرا پیدا کن. منتظرت هستم.

دلسرد نشو، سختی ها همیشه هستند. این بار اجازه نده آنها تو را بشکنند، تو شکستشان بده. فقط بدان تنها نیستی و من آنجا هستم. در میانه مسیر ایستاده ام. بیا و مرا بیاب تا شادی از دست رفته ات را با هم به تو برگردانیم. تو می توانی. فقط بیا. »

تمرینی دیگر در کارگاه تولید محتوا، تصور دریافت نامه ای که همه چیز را تغییر می دهد و خود می شود شروع طوفانی یک داستان…

از خلاقانه ترین تمرین ها در مسیر نوشتن بود. نامه از کهن ترین کشف های بشر برای برقراری ارتباط بوده است. چه نامه هایی که سر آغاز شور و زندگی و عشق بوده و یا  پیام نفرت و جدایی را به دوش کشیده اند و چه آنها که سرنوشتی را رقم زدند و جنگی را آغاز کردند یا به آن پایان بخشیدند. همگی از اعجاز قلم زاده شدند.

حال شروع کن،نامه ای برای خودت یا دیگری بنویس و دنیای کلمات را دگرگون کن.

گاهی فقط کافیست به نوک قلمت لمس کاغذ را هدیه دهی. باقی دلبریش را خودش به زیبایی می داند.